An bhféadfadh éinne an scéal seo a léigh, agus comhairle a thabhairt dom?
Tá neart suim agam sa fadhb i dTeamhair na Rí. Tá an scéal bunaithe ar duine darb ainm "Aogán Ó Cónaire" a bhfuil páirteach leis an agóid. Agus chuireann bob a chara Sassanach "Dave" an spreag air. Léiríonn an scéal éagóir ár rialtas de bharr an bóthar M3, agus an tábhacht a bhaineann le féiniúlachas duine.Chumas féin na charactair go léir. Rinne mé iarracht chun mothúcháin éadóchasach a cruthú, ach leis sin tá alán soléireactas ag an príomhcharactar cé hé féin agus ceart an ghluais.




*************



"I gCuimhne ar Rath Lug"

Is cuimhin liom mé I mo shuí, fé an crann ard úd I Rath Lugh. Ní raibh aon ní níos suaimhní ná a bheith I mo haonar sa háit sin I rith na hoíche. Chaithfinn oícheanta ar fad ag smaoineamh fé ár feachtais, agus ag cuimhnigh ar na scéalta bhéaloideasach go léir. Tóraigheacht Dhiarmada agus Ghráinne, Ré Tuathal Techmar, agus go háirithe an Cath Gabhra. Smaoineoinn ar an tionchar a bhí ag na scéalta se ar ár stair, cultúir, ‘s saoirse. Agus ar ndóigh an slí chuireadh deireadh leis an tionchar sin. Is fíor gurb íad na scéalta sin mar foinse dá spiorad Gaelach. An t-anam taismeach Gaelach.

Is fíor go raibh an t-anam sin ag meath roimh cruthaíocht an M3, ach I mo thuairim bé an uair úd a raibh sí I ndeireadh na feide. A fhianaise san, bé ár rialtos “daonlathach” féin a raibh ag loite an oidhreacht, ní raibh an locht ar éinne seachas ár mhuintir féin!

I lár cruthú mbóthar ar son forbairt an domhan nua-aimseartha a raibh síad. Bóthar a raibh suite I measc timpeallacht Teamhair na Rí. Áit a raibh ár rialtas Gaelach I bhfeighil fadó agus an Bhruinn as a rugadh ár spiorad nasíunta. Ó is trom an t-ualach an t-aineolas...

Cé go raibh chuile té eile sa Rath ag díospeoireacht faoi eachtraí an lá a bhi ag teacht, bhíos féin tuirseacht traochta agus dhúineadh mo shúile.

Briseadh an dorchadas. Gheallaíodh an spéar ar fad leis na gathanna gréine. Gan amhras, bhí an ghrian mór ársa múscailte, agus bhí sé soléir leis an fíor-teas follasach a shleamhnaíodh uathi go d’eirigh sí lán le foinse is díograis an maidin seo. Ar ndóigh, chuireadh an fáilte roimpi nuair a ligeadh an sholas gheall. Mar is beag lá a raibh ann gan báisteach trom nó bhfuacht go forleathan. Ach an mhalairt ar fad a bhí I gceist sa lá úd, agus ba mhór an búiochas a chuireadh ar Lugh nó cibé déithe a bhainfí leis an Ghrian. Ach i ndairíre, bhí an aimsir go breá, agus níor bh’foláir dúinn an deis a thapú. Ma ba ghnách, bhí fód le seasamh againn.
-Éirigí, lads!-
arsa Dave, nó Daithí mar a chuirfadh muid nGaeil air. Bhí sé in a Sasannach. Agus dhéanfainn an magadh air dá bhrí sin. Ach i mbeallach cairdiúil a déarfainn é, agus ní chuirfí isteach air. Ach bhíodh an fiosracht agam fé an áit a bhfuair sé a chuid suim sa fadhb i dTeamhair na Rí. Fadhb a bhain le tír, mhuintir agus rialtas diffrúil. Agus ní amháin go raibh sé ina Sassanach, ní raibh treabhchas nó sinsearach hÉireannach aige fiú! Ní raibh aon saghas ceangal nó nasc dúchasach aige leis an tír ach d’ainneoin sin comhlaigh sé an dualgas agus is mór an aitheantas a thuill sé.

Fuairas m’fhreagar oíche éigin a raibh an dream ar fad in a shuí i gciorcal thart timpeall tine mhór. Ba bheag a raibh an misneach ag an am, faraour bhí an tuaigneas I láthair agus bhí Seán ag seinm caoineadh dubhach ar a fheadán. Mar sin de, chuiras an cheist ar Dhaithí agus dúirt sé le cruthaíocht mórtasach ar a hagaidh;

-Well Aogán, what better people to save a culture than those who helped destroy it!?-
Díreach tar éis an mbriathar deirneach, bhris an campa go léir le gáire! Ambáise, go raibh Daithí in a fhearr ghlic.
-I think it makes perfect sense!-
a dúirt sé leis an blas Londan go bhflúirseach in a mbéal.

-The roles have been reversed my friend,
It’s the Irish government that destroy their culture now and it will be a Saxon that saves it!-
Tarlaítear an amhlaidh arís. Tháinig rácht gáire orthu. Ach sa uair seo, ní raibh aon gáire asam! Thosaigh mé ag smaoineamh ar an leithéid a dúirt Dave. “Na hÉireannaigh ag truailliú a chultúir féin”. I ngan fhios dom ag an am, d’fhanfadh na bhfocail sin liom go deo. Agus d’fhanadar go dtí an lá atá inniu agam.

Smaoinaíonn mé orthu go minic anois. Nuair a bím i mo h-aonar, ag tiomáint thall an bóthar mallaithe seo, an M3. Agus go mór mhór nuair a bím ag éisteacht le hAbhain an Gabhra, agus í ag caoineadh go híseal in a beallach nua.

(Message edited by Ardri on December 10, 2008)

Níl sé go dona mar scéal. Braitheann sé ar thuiscint an Bhéarla, agus nílim cinnte gurb é sin an rogha is fearr duit, ach oireann sé don scéal, is dócha. Bheadh sé ní b'fhearr dá mbeadh sé ní ba fhaide, b'fhéidir, freisin.
Sin ráite, is oth liom a rá go sílim nach bhfuil abairt amháin ann gan botún gramadaí nó litrithe inti. An bhfuil múinteoir agat? D'fhoghlaimeofá ní ba mhó ag dul tríd le duine, ag díriú ar gach gné, seachas é a bheith ceartaithe gan phlé. Leis sin, molaim go hard go bhfaigheann tú Gaelspell. Tá sé riachtanach don scríbhneoir!
B'fhiú duit an t-am a chaitheamh á cheartú agus á athscríobh. Tá ábhar scéil ann.

Táim an buíoch as an comhairle, a chara.
Tá an ceart agat, tá neart obair le déanamh agam chun níos mó cruinneas a fháil le mo litríocht. Ceannóidh mé Gaelspell sa deireadh seachtaine!

Táim i mo chuigiú bliain sa mheanscoil. Ach ní déanann an múinteoir aon obair le cheapodóireacht. Bíonn orainn aistí a fhoglaim de ghlanmheabhair, agus níl aon seans againn ár phrós féin a scríobh. Sin é an fáth go bhfuil mé i mball leis an suíomh seo! :)

Bhíodh Gaelspell a fháil saor in aisce, muise.

Bheinnse sásta cabhrú leat anseo, agus is dócha go mbeadh daoine eile sásta freisin. Is trua nach bhfuil teacht agat ar chlub nó áis mar sin chun cruinneas a chur ar do chuid Gaeilge. Tá tú ag déanamh go maith, ach ní mór duit a bheith i bhfad níos cúramaí.

Mar thosach:

fé (faoi) + an = fén (faoin)
fé (faoi) + ár = fénár (faoinár), srl.

ag + ainm briartha + tuiseal ginideach

déan scrúdú ar na haidiachtaí sealbhacha. Seo áis an-úsáideach duit:
http://nualeargais.ie/gnag/gram.htm

Níl a fhios agam an mbeadh suim agat san eagras seo:
http://scribhneoirioga.blogspot.com/

(Message edited by Séamas_Ó_Neachtain on December 11, 2008)

Go deimhin.
Déanfaidh mé ceartú ar an scéal amárach.
Sé an suíomh sin, díreach cad a bhí ag teastáil uaim.

Cén mbeallach(nó bheallach?) a úsaidtear an "Irish emphatic"? Mar shampla, cad é an diffríocht idir:

*"mo cheann" agus "mo cheannsa"?
*"bheinn" agus "bheinnse"?

Úsáidtear sin chun idirdhealú a dhéanaimh idir duine nó rud amháin agus iad eile atá i láthair. Samplaí:

Tá scaifte daoine ina suí ag bord i mbialann agus fiafraíonn an freastalaí cad ba mhaith leo le n-ithe. Deir duine amháin: "Ba mhaith liomsa ceann muice rósta, le do thoil." Deir duine eile díobh atá i láthair: "Ní ithfinnse a leithéid sin! Tá liosta den stuif sin ar leathanach a haon, agus is gránna gach rud atá ann. B'fhearr liom iadsan atá sa liosta ar an leathanach eile."

Ná bris do cheann air. Ná mo cheannsa!

Más amhlaidh atá, níl aon diffríocht seachas gur bíonn an abairt nó an focail níos soléir má baineann tú usáid as an emphatic? Tuigim anois.

difríocht seachas (ach) go mbíonn an focal níos soiléire má bhaintear úsáid as an iarmhír threise.

Sa chás thíos, úsáidtear i gcónaí é:
Is mise Séamas

Cad a bheadh níos oirúinach dom chun feabhas a chuir ar mo Ghaileann scrofa? Gaelspell nó Ceart?

ní b'oiriúnaí

Níl aon fhios agam. Níl aithne agam ar Ceart. Níl iontusan ach uirlisí, dar ndóigh, agus ní mór duit staidéar agus cleachtadh a dhéanamh. Léigh! Ní féidir scríobh gan i bhfad níos mó a léamh. Agus déan scrúdú grinn ar gach aon rud a scríobhann tú.

Ismise Seamas
ach
An tusa Seamas?
Is me.

Riail uimhir a haon, a bhíonn fíor i gcónaí: Ní tharlaíonn aon rud i gcónaí.