1) is fear é a bhfuil dua caite aige

2) is fear é atá dua caite aige

1) an Ghaeilge a bhfuil acu

2) an Ghaeilge atá acu

Des na habairtí thuas an bhfuil uimhir a haon ceart nó uimhir a dó?
tá an ceann seo ag dó na geirbe dom le fada.

(1) agus (2) faoi seach.

Lena fheiceáil go soiléir, smaoinigh ar an gclásal mar abairt ann féin, agus cuartaigh an focal a dhéanann tagairt don réamhtheachtaí. Más forainm lom é an focal sin (.i. más ainmní nó cuspóir briathra é), ba chóir clásal coibhneasta díreach. Más forainm réamhfhoclach nó aidiacht sealbhach é, ba chóir clásal indíreach.

I gcás an dá shampla s'agatsa thuas:
Tá dua caite aige - tá an tagart don réamhtheachtaí an fear le fáil sa bhforainm réamhfhoclach aige. Sin feidhm an chlásail indírigh.
Tá sí acu - tá tagart don réamhtheachtaí an Ghaeilge sa bhforainm sí. Sin jab an chlásail dhírigh, .i. atá.

Gura míle go deo Abigail.

Is iad na habairtí thíos atá ceart?
(an bhfuil an abairt sin thuas ceart?) :) ;)

1) is fear é a bhfuil dua caite aige

2) an Ghaeilge atá acu

(Message edited by Mise_Fhéin on October 26, 2007)

MISE F(H)ÉIN

Is fear é a bhfuil dua caite aige

Baineann tú úsáid as an fhoirm spleách (a bhfuil) anseo thuas cionn is go bhfuil an focal 'aige' ag tagairt don fhocal 'fear' ag tús na habairte.

An Ghaeile atá acu

Sa sampla seo níl 'acu' ag tagairt d'aon rud ag tús na habairte mar sin is féidir úsáid a bhaint as an ghnáthfhoirm neamhspleách. Sa sampla thíos áfach tá baint ag 'acu' leis na 'daoine' mar sin baintear úsáid as an fhoirm spleách arís.

Sin iad na daoine a bhfuil Gaeilge acu

Tá cúrsaí difiriúil i gCúige Mumhan ar ndóigh! Beir bua!

"Tá cúrsaí difiriúil i gCúige Mumhan ar ndóigh"

mar is ghnách leo, gura míle. Tuigim anois

Seo na habairtí cearta:

1) is fear é a bhfuil dua caite aige
2) is fear é atá dua caite aige (cluintear sa Ghaeltacht é ach níl sé sa chaighdeán agus ní bheadh sé ceart i dteangaidh na seanchainteoir)
2) an Ghaeilge atá acu