Tá snáitheanna iomlána Gaeilge taobh thall ar thaobh an Bhéarla.

B'fhearr dúinn machnamh seal roimh shnáithe a thosú ar cheart a bheith abhus nó thall. Comharthaíonn sé an iomarca luiteamais leis an mBéarla, measaim, nuair shnámhann duine isteach ar thaobh an Bhéarla thall, a chéad uair, le gné éigin nach mbeidh oiread sin spéise ag muintir an Bhéarla ann.

Pléadh seo go minic cheana.

Má tá ní thall, is mó seans go ndeanfaidh lucht an bheagáin Gaeilge iarracht. Bíonn eagla ortheu teacht abhus!

Aontaím le hAonghus. Bíonn cuma iontach údarásach ar na focail sin 'Irish Only' agus seans go gcuirfeadh sé eagla ar dhaoine nach bhfuil ar mhórán Gaeilge.

Tagaim libh, tá an taobh sin ar an scéal, ar ndóigh, ach d'fhéadfaí a mhaíomh leis gur mó de scaoll a chuireann snáitheanna fada iomlána Gaeilge cúl ar dhream ba laige fós a chaolaíonn amach ar ais as taobh Béarla Dhaltaí na Gaeilge.

Ag ithe slí an Bhéarla roimhe ar an bhfoghlaimeoir lag lúbach atá an dalladh Gaeilge amuigh ansin thall ar bhealach. Is cuimhin libh go lochtaítí sinn ó am go chéile as a bheith ag iompú snáitheanna chun na Gaeilge. Caithfidh sé go bhfuil an corrdhuine nach bhfuil ach spéis an 'póg mo thónachais lá Fhéile Pádraig' a chúbann amach le haduaine na Gaeilge. Dá mb'fhéidir iad a shú isteach le treise Béarla agus laghad na Gaeilge amuigh thall, b'fhéidir go ndéanfaí leas.

Tuigim an dá argóint. Mo dhá phingin: ní minic a fheicim na snáitheanna Gaeilge thall, mar ní bhíonn an t-am ná an suim agam na cinn go léir as Béarla a léamh. Má tá siad abhus, feicimse iad, agus is fearr liomsa sin!