Dennis
Member Username: Dennis
Post Number: 1906 Registered: 02-2005
| Posted on Saturday, November 18, 2006 - 01:04 pm: | |
Ag deireadh na seanmóire, d'fhiafraigh an ministéar den phobal, "Cé mhéad agaibh a thug maithiúnas do bhur gcuid naimhde?" Thóg chuile dhuine a lámh ach bean bheag aosta amháin. "Mrs. Jones? Nach bhfuil tú sásta maithiúnas a thabhairt do do chuid naimhde?" "Níl aon naimhde agam," a dúirt sí, agus aoibh an gháire uirthi. "Mrs. Jones, is aisteach an rud é sin. Cén aois thú?" "Ocht mbliana is nócha," a d'fhreagair sise. "Mrs. Jones, ar mhiste leat a theacht os comhair an phobail agus a rá linn cén chaoi is féidir le duine ocht mbliana agus nócha a shlánú gan namhaid ar bith a bheith aici? Go mall mall, chuaigh an tseanbhean liath chun na altóra, sheas os comhair a comhchreidmheach, agus dúirt: "Chuir mé iad go léir, na bitseacha!" Caminante no hay camino, se hace camino al andar. |
Dennis
Member Username: Dennis
Post Number: 1907 Registered: 02-2005
| Posted on Saturday, November 18, 2006 - 04:37 pm: | |
Oops. Feicim botún. Scríobh mé "conas is féidir le duine", ansin d'athraigh mé "conas" go "cén chaoi"... ach níor athraigh an chéad fhocal eile. Recte: cén chaoi ar féidir le duine.... Chuir an scéilín seo Neil agus Caitríona Pháidín i gcuimhne dom! Caminante no hay camino, se hace camino al andar. |