This is the opening paragraph of De Réir Uimhreacha by Pádraig Ua Maoleoin:
quote:An bhliain? An bhfuil sí tábhachtach? 1 9 2 3 4 5...níl i mbliain ach mar a chaithfeá cloch in abhainn. Is cuma? Agus an áit? Tiocfaidh sé sin, caithfidh sé teacht, tá a thábhacht féin leis. Ach na daoine. Cuireann daoine iad féin in iúl. D'fhéadfaí a n-ainmneacha a thabhairt, cén aois iad, cad as. Ach cén mhaith? Eolas fuar lom. De réir a chéile a léiríonn duine é féin. Níl aithint ar dhaoine go gcorraíonn siad, go ngníomhaíonn, go labhrann. Agus ní raibh labhartha fós acu.
Maybe you can see why it struck me as stylistically lame, the way a schoolboy would start an essay...